O‘ZBЕKISTON
O‘zbekiston — ona, onajon! Ona sandig‘ingda qonli ko‘ylak bor,
Qirq birinchi yilda teshib o‘tgan o‘q
Ona, ko‘kragingda olov yurak bor,
Qahraton, ayozda muzlagani yo‘q.
Tonglaring taniydi shodmon xo‘rozni —
Quyoshning parchasi tojiga qo‘nar,
Erka kelinlaring shirin arazni
Tuguniga tugib dalaga jo‘nar.
Tongning eng oq qismi hatlab o‘tolmay,
Suvching yaktagida saqlayotir jon.
Issiq quchog‘ingni tashlab ketolmay,
Olmalarning bo‘yi oftobda hayron.
Qirda bug‘doy o‘rgan botirga ayon
Kuzada chayqalgan qimizning hidi.
G‘aramlarga ayon, chodirga ayon
Suluvlar quritgan mayizning hidi.
Ter bilan aralash shu saratonda
Yashil paykallarga qut tomayotir.
Belanchaklaringda, salqin shiyponda
Quyosh bolalari sut emayotir...
Zulfiya MO‘MINOVA