СЕВИБ ҚОЛДИМ, ЯНГАЖОН...
(Учрашувга чиққан йигит қўшиғи)
Севиб қолдим, янгажоним, севиб қолдим,
Ўз-ўзимни билиб-билмай ўтга солдим.
Учраштирган қизингизга узурим бор...
Ёнидаги дугонасин севиб қолдим.
Малоҳатда тенгсиз экан ул қаламқош,
Гўзалликда ойлар билан ҳуснталош.
Дугонасин таъриф этар тилида бол
Воҳ, билмас-ей, ўзини дер юрак “бебош”.
Қийин экан, танлаб севмоқ қийин экан,
Учрашувлар бекор экан, ўйин экан.
Ул четида бўлса ҳамки дунёларнинг
Пешонангга ёзмиш ёринг тайин экан.
Сулув қизлар, сузгун қизлар, тингланг мени,
Дугонасиз, ёлғиз чиқинг висол куни.
Доғда қолманг, куёв бўлмиш ўзи билмай
“Соқчи” қизга топширса гар юрагини...
Санобар Фахриддинова шеъри.
Музаффар Муҳаммадназар ижросида ўқилди.