1962 ЙИЛ. 2 ЯНВАР
1962 ЙИЛ. 2 ЯНВАР
Мен туғилдим. Кимдир қувонди.
Кулбасида ғаюр чекди ғам.
Энди юртга тўй бераман, деб
Кўкрагини кўтарди отам.
Замҳарир қиш тиш қайраган чоғ
Бир кишига кўпайди дунё –
Йўқ, ўрнидан қўзғолмади тоғ,
Ўзанидан чиқмади дарё.
Отам – хурсанд, уялар онам,
Мен йиғлардим, ҳамма куларди –
Тоғ ўрнидан қўзғолмаса ҳам,
Бир силкиниб қўйса бўларди.
Кўзларимни ҳайрат-ла очдим:
О, поёнсиз, нотаниш олам!
Бахтни севиб ортидан чопдим,
Мени эса севиб қолди... Ғам.
Йўқ, ҳаётга ҳали қонмадим,
Англанмасдан ётибди олам.
Бахтни излаб мен тополмадим,
Лекин мени излаб топди Ғам.
Мен кетганда йиғлар куртаклар,
Тунги боғлар, қушлар билгайлар.
Шохи бешик бўлган теракнинг
Бир шохидан тобут қилгайлар.
Мен ўлганда кимлардир куяр.
Тоғ қуламас. Тошмагай дарё.
Бу тун бўлар... Ё жим-жит саҳар...
Бир кишига камаяр дунё.
Карим БАҲРИЕВ.
1989 йил.