ХУДОГА БОРАМАН!


Адиба УМИРОВА

ХУДОГА БОРАМАН!

Дайди шамолларга эрмак хаёлим,
Эртакка айландим ким учун билмам?
Кўз ёшим ичимга қараб оқар жим,
Қисматим шу бўлса – сиздан не гинам.
(Худога бораман, Худога)

Кимларни кўрмаган беҳуш жунундан
Ўзим билмас сирни ёпгани келдим.
Момо Ҳавво янглиғ кўҳна очундан
Ўксиган кўнглимни топгани келдим.
(Худога бораман, Худога)

Жаннатдан келган бир ҳур садо эдим,
Таралганим сари мунгларга тўлдим.
Азалдан тузалмас бир хато эдим,
Яна хатоларнинг қурбони бўлдим.
(Худога бораман, Худога)

Барча ёзғиришлар бекор туюлар,
Шундоғам қайғудан тилка-пораман.
Дард чекмаган одам нимани билар,
Менга энди айтинг, қайга бораман.
(Худога бораман, Худога)

Шу ғариб дунёнинг бор-йўғи билан,
Юрагимда қолган ишқ чўғи билан,
Бўғзимгача ботган жон тиғи билан,
Умримдан чиройли бир йиғи билан,
(Худога бораман, Худога)

ОНАМГА

Мен онамни йўқотдим  қип-қизил атиргуллар 
Шамолларда чайқалаб ғам-ғуссага қоради.
На йиғлашга кучим бор, на бир нафас олишга,
Юрагимнинг  уриши кўкрагимни ёради.

Онам кетди Худога, мен қолдим гулим билан,
Ғам чексам ҳам ҳеч кимнинг иши йўқ кўнглим билан,
Отам ер устидадир, онам ернинг остида
Икки опа-сингилдек топишди ўлим билан. 

Ёмғир — опам, қор — акам, бўрон — укам, қуш — синглим
Бошим узра чарх урар: Онанг қайтиб келмайди.
Худо борми, осмонда, билмайман, агар бўлса...
Чин дунёда жаннатни жаннат билан сийлайди. 

                           * * *

Бир бурчакда ғичирлар недир,
Нималардир хўрсинади жим.
Елкамизга бошини қўйиб,
Титраб-титраб йиғлар аллаким.

Деворлар ёрилар: “Онажон”,
Ҳар бир япроқ “Воҳ, онам...” дейди. 
Тўшаклар ҳам инграр охири:
У бегуноҳ бир аёл эди!

Кўйлаклари оппоқ онамиз
Оқ кўрпада ётар индамай.
О, умрида биринчи марта
Тинч ухлайди бизни ўйламай.

Бизникидир чидаш навбати, 
Тушунамиз, иложимиз йўқ.
Эшигимиз олдида турган
“Оқ кема”мас — оқ тобут, оппоқ...

                                * * *

Ҳали бу дунёга туғилмай туриб,
Қулоғимга келган сирли шивирлар.
Онамнинг кўнглидан сув ичиб тонгда
Ерда илдиз отган намозшомгуллар. 

Эски уйимизнинг сеҳргарлари,
Қалбим жодулаган тиши сўйлоқлар.
Бир парча бешигим қуроқларидан
Илк марта кўзимга кирган бўёқлар. 

Шифтдаги қалдирғоч жўжаларидек
Елкам туртиб чиққан биринчи қанот. 
Онамнинг қорнида туриб ўқиган
Биринчи китобим — биринчи ҳайрат!

Ҳар тонгда онамнинг  намозин тинглаб,
Илк бора Худога йўл олган чоғим. 
Яшил ёшлигимнинг яшил кўзлари,
Яшил кўйлакларим, яшил мунчоғим. 

Бари онам билан кетди мен билан
Шу қаримсиқ дунё қолди жонсарак.
Энди тушларимда кўраманми, йўқ,
Алвидо, болалик,
Алвидо, эртак!

                      * * *

Қачонки, сен ёдимга тушсанг,
Пушти кулгуларинг излайман.
Кўз ёшларинг марваридлардек
Гулга тушганини эслайман.

Юзингдаги мовий қайғулар
Тунда юлдуз каби порлайди.
Қор остида рангпар баҳорлар
Шамол бўлиб сени чорлайди.

Пешонангга бир толим тушган
Қора сочларингни қўмсайман.
Ухлаб қолсам китоб устида
Бошим қўйган тиззанг истайман. 
Қачонки, сен ёдимга тушсанг...

                          * * *

Жуда қийин, жудаям қийин,
Айтиш учун топилмас бир сўз.
Онасин йўқотган одамга
Бир тасалли бериш... Билсангиз!
 
22. 07. 2025 г.










Гость, изоҳ қолдирасизми?
Имя:*
E-Mail:



Маълумот