Иқбол Мирзо шеърлари

Иқбол МИРЗО - Ўзбекистон халқ шоири.

ТОПАРМАН

Сочлари денгизни топарман,

Оламда тенгсизни топарман.

Ўзимни йўқотсам, йўқотиб,

Бир куни мен сизни топарман.

Майсани қучади ёмғири,

Зуҳрони ўпади Тоҳири.

Мен сизга етарман охири,

Бир куни мен сизни топарман.

Фалакда юлдузлар топишгай,

Юракда кундузлар топишгай.

Интизор бу кўзлар топишгай,

Бир куни мен сизни топарман.

Тайиндир бир куни бормоғим,

Қошингиз силайди бармоғим.

Ҳилолни куйдириб ҳар оҳим,

Бир куни мен сизни топарман.

КЎРМАСАМ БЎЛМАС

Ғамгин юрак, ғамгусор юрак –

Бечорани хўрласанг бўлмас.

Сени бугун кўришим керак,

Сени бугун кўрмасам бўлмас.

Елкамга юк ташлади осмон,

Бу азоблар қўйгайми омон?!

Тушун, сени соғиндим ёмон,

Сени бугун кўрмасам бўлмас.

Балки қуёш кулар эртага,

Очилади гуллар эртага,

Нима бўлса, бўлар эртага,

Сени бугун кўрмасам бўлмас.

Узун кунлар бунчалар маҳзун,

Маҳзун кунлар бунчалар узун?

Мен эртага яшашим учун –

Сени бугун кўрмасам бўлмас.

ҚИЙИН БЎЛДИ

Муҳаббатим рад этдингиз,

Гарчи сўзлар майин бўлди,

Шу майин сўз оҳангида

Тақдиримиз тайин бўлди.

Сизга осон бўлди балки,

Аммо бизга қийин бўлди.

Бағрингиз тош экан, гарчи

Сўзларинги майин бўлди.

Сизни дея оромим йўқ,

Сизни дея уйқум йўқ.

Сизни дея қувончим йўқ,

Сизни дея кулгум йўқ.

Эр йигитга бу қайғудан

Қайғулироқ қайғу йўқ,

Кунларим тундайин бўлди,

Азобим кун сайин бўлди.

Бу дардимни айтолмайман

Бегонага, дўстга ҳам.

Э воҳ, баҳор ўтмай туриб,

Етиб келдик кузга ҳам.

Бу кунимни тиламасман

Душманга ҳам, сизга ҳам,

Кунларим тундайин бўлди,

Азобим кун сайин бўлди.

СЕВГИ

Йўғу боримга боис борлиқсан, севги,

Ягона ёрдан ёлғиз ёрлиқсан, севги.

Юрагимни тарс ёрган лаззатсан, лаззат

Онгимдаги абадий оғриқсан, севги.

Капалак чанг чалганда сочилган чангсан,

Чумоли торта келган тортиқсан, севги.

Момо Ҳаво тўймаган ҳавосан, ҳарир,

Одам Ато сўймаган жонлиқсан, севги.

Чўкаётиб тутганим хассан, мен учун –

Севгилимдан минг карра ортиқсан, севги.

ҚАЧОНДИР

Қачондир довдираб турган қулунлар,

Қуёшни илк бора кўрган қулунлар,

Туёғи чалмашиб турган қулунлар

Учқур саман бўпти аллақачонлар.

Қачондир ургандим унга бошларим,

Пойдевор бўлибди чўтир тошларим.

Кулайми-йиғлайми, азиз даштларим

Боғу чаман бўпти аллақачонлар.

Қачондир осмонни ағдарарди ҳам,

Димоғим ачишди, кўзга келди нам:

Мени елкасида кўтарган акам –

Қадди камон бўпти аллақачонлар.

Қачондир кўзида кўргандим юлдуз,

Юзи олма каби таранг ва қирмиз.

Менга рўмолчасин берган ўша қиз –

Ранги сомон бўпти аллақачонлар.

Қачондир бу ердан юзим буриб мен

Юрибман, юрибман, тинмай юрибман,

Олисда ҳолимни билмай юрибман –

Менга ёмон бўпти аллақачонлар!

ДАДАМ

Ойдай юрагимда доғим бор энди,

Кулфат ўзимники, таскин-далдам йўқ.

Узоқда ишонган боғим бор эди,

Суянган тоғим йўқ – энди дадам йўқ.

Ишим юришмайди, йўлим унмайди,

Дуо берадиган тоза одам йўқ.

Гугуртчўп синади, шамим ёнмайди,

Нури илоҳим йўқ – энди дадам йўқ.

Уйга кирсам ўксиб беради кўнглим,

Кўчада юзимда дарду алам йўқ.

Дада, деб чақирсам кулади ўғлим,

Ўғлим, паноҳим йўқ – энди дадам йўқ.

Ёнингизда менга жой йўқми? Келдим.

Ҳаммадан розиман ўч ва таънам йўқ.

Мен жуда олисни кўзлаган эдим,

Нетай, ҳамроҳим йўқ – энди дадам йўқ.

КЎНГЛИНГДА НИМА БОР

Тақдирга тан керак-ку, аммо,

Гоҳида ўзимга сиғмайман.

Кўнглимда бир тугун муаммо –