ОНАМНИНГ СУРАТИ


Эркин БОЗОРОВ
ОНАМНИНГ СУРАТИ 

Онамнинг суратин олиб қўлимга,  
Хаёлан сўзлашиб кўнгил сўрайман. 
У муштоқ бўлгандай менинг йўлимга  
Шунчалар термулиб унга қарайман. 
– Нечун суратимни қўлинга олдинг? 
– Онажон, сизни бир кўргим келди-да... 
 – Ўғлим, нега бунча термулиб қолдинг? 
– Шунчаки, сиздан ҳол сўргим келди-да. 
– Бошгинанг ғамлардан омонми, жоним? 
– Сиз борсиз, ташвишлар менга бегона. 
– Илоҳим бахтингни берсин худойим. 
– Сиз менинг борлиғим, бахтимсиз она! 
   Бугун битта дардга етмади кучим... 
– Қай дард-ки солибди кўнглинга қайғу? 
– Она, расмингизни келяпти қучгим. 
– Сени қийнаётган у қандай туйғу? 
У қандай дард экан, ожиз бардошинг? 
– Ўйламанг, на хорман ва на оғриндим. 
– Хўш нечун бағримни эзар кўз ёшинг? 
– Онажон, шунчаки... сизни соғиндим! 
2008 й.










Гость, изоҳ қолдирасизми?
Имя:*
E-Mail:



Маълумот