СЕВГИ ОҒРИҒИ

Адиба УМИРОВА

СЕВГИ ОҒРИҒИ

Севги!..
Мени қаттиқроқ сев
бир он, бир нафас,
Бир кунни ҳам йўқотмагин ҳа, аввал бошдан.
Авра, алда, озорлар бер,
хурсанд бўламан,
Осони йўқ бу дунёда мени алдашдан.
Бир йилгача чўзилса ҳам майли,
қўйворма,
Кейин ушлаб қололмайсан -- ёмони ўша.
Учсам
қайтиб тузоғингга тушмасман балки,
Истаганча тентаклик қил, кўнглимни ғашла.
Севги!
Мангу чўзилмайди
бу сўзни дадил
айтяпман титраб қизлик овозим билан.
Иккимиз ман этсак ўлар,
хоҳласак яшар,
Бошқаларга нима?..
Барибирдир биламан.
Мен учишни истамайман,
тугашини ҳам
Аҳдлар бузилмаса, дейман
аммо қаерда?
Севги!
Фақат сенга очман, сенга ташнаман,
Сендан бошқа ҳамма нарса устун бу ерда!

БИР НАФАС... БИРГИНА НАФАС

Дунёнинг энг бақувват қўллари билан
Эзиб ташладилар нимжон жигарим.
Менда на байроқ бор, на қорин ғами,
На-да ҳайқирмоққа етмас мажолим.
Қани, куч топсайдим кўзим очмоққа,
Ёстиқдан бошимни кўтара олсам.
Ҳар қандай оғриққа чидаб берардим
Ухлатиб қўйган шу наркозларсиз ҳам.
Тирик қолсам бўлди тонггача фақат
Дуч келган елкага бошимни қўйиб.
Даштга кетар йўлнинг ёқасидаги
Жиззах тоғларига термулсам тўйиб.
Тошкент анҳорига тушиб нигоҳим
Гуллардан ҳидласам яна анбар бўй.
Хиёнатдан бошқа барин кечиргум,
Қабул қилар эдим ҳаммасин оддий.
Уни севганимни юзимга солма,
Ўзи илма-тешик юрагим тергаб.
Бир нафас... Биргина нафас олдида
Қолгани -- рўмолим силкитгандек гап!
* * *
Билганим шу фақат!.. Севги олдида
Энг қора ишлар ҳам оқланажакдир.
Мени сев, гуноҳинг тўкилар дув-дув,
Айбинг ҳам кўринмас покланажакдир.
Худди туғилгандек онадан қайта
Гўдакдек тозарар қонинг яп-янги.
Ичингни ёритиб туради мангу
Сен ҳўплаб қўйган шу юлдузлар ранги.
Тушларингдан чиқиб келган парилар
Ҳеч ким билмас сирни сенга айтажак.
Ёлғонлар ичида энг ширин ёлғон
Севгидир!..
Ҳақиқат бўлиб қайтажак.
Анор донасидек сиқилар жоним,
Сенсиз қонли ярам қандай битажак?
Мен билан ич мана, севги шаробин
Ошиқлар дунёдан шаҳид ўтажак!..
Олтин ҳеч нарсамас севги олдида
Мен ўлдим бир марта соғиниб кутиб,
Худо ҳам кечирар хатоимизни
Кел, энди шу шаҳид қўлларимдан ўп!..
* * *
Мен фақат йиғладим ўпкам босолмай,
Бўғилиб ҳавосиз юрагим тўлиб.
Илтимос, мендан кет, эгилмайман, йўқ,
Энди тушларимдан боқасан кулиб.
Қолади китобим варақларида
Сенинг кўзларингда тирилган жаннат.
Севгидан бошқаси сароб ва бир пул,
Эслашга арзимас ҳеч қачон, ҳеч вақт.
На эрта учрашдик, на кеч айрилдик,
Шу дам дам дам эди бари бехато.
Бир марта яшадик лаҳзада фақат
Қайтиб бу лаҳзани бермади Худо!
Қуролим -- кўз ёшдир, қуролинг -- ғурур,
На сўраб ўтиндик, на бир ёлвордик.
Шундай севгимизни Худо йўлига
Ҳаммага садақа қилиб юбордик.
Энди хафа қилмай дуч келган одам
Жилмайиб ўлдирар ёш кўнглимизни.
Бир сариқ чақадек майда-майдалаб
Дунё бозорида сарфлайди бизни.
* * *
Йўқ, яхши кўрмайман бундай яшашни,
Чиқиб кетгим келар бу ер шаридан.
Менга ҳам барибир энди ҳаммаси,
Зерикарли... Кўнглим қолди баридан.
Бозорга сотгандек виждонни пуллаб
Ҳеч нарса бўлмаган каби фаромуш,
Уйга кириб бориш ҳар куни тошдек
Бир қоп жасад билан ухлаш, уйғониш...
Қизиқ эмас ортиқ қамоқхоналар,
Касалхоналарга қилолмам тоқат.
Тирик қолмоқ учун дунёда, наҳот,
Бўрига айланиш керак бешафқат.
Сизларга бу яшаш!.. Менга керак эмас,
Афсус чекмагайман бундан негаки,
Бу йўллар бир мўмин одамникимас,
О, қандай жаҳлдор бўриларники...