Она тилимиз

Ўрис моҳи тобон боқиб мен томон
Кулиб деди шодон: "Сизнинг тил ёмон!".
Дедим: "Қоши камон, айт, тили бийрон,
Тилларга келтириб бўлурму қирон?

Билки, аҳли Турон қадимдан буён
Севади ўз тилин, ҳа жонон, ишон!
Лабинг бурма бир ён, рост, учрар чаён,
Топилур ҳар қачон газанда илон!

Тилу элин арзон сотган беомон,
Айримлар, юрт осон боссин деб "меҳмон".
Билмам, дейму меҳмон ёки зўравон,
Қириб, демай мезбон бўлгансиз комрон.

Дилда кўпдир армон, мисоли хирмон,
Яширсанг-да ҳамон барчага аён.
Тил ўрганиш осон, юзлари ширмон,
Она тилимизни куйла, эт баён!"

Музаффар Муҳаммадназар, 1992 йил.

Нотиқлик санъати академияси таълим муассасаси раҳбари, филология фанлари номзоди, доцент - Раҳимбой Жуманиёзов ижросида ўқилди.

Мусиқа "Сурхон" ансамблининг раҳбари - Илҳом Маматалиевники.

Фейсбук ижтимоий тармоғида мазкур дил битикларига билдирилган фикр ва мулоҳазаларнинг айримлари.

Маруса Ҳосилова - "Инсон ва қонун" газетасининг махсус мухбири: "Ажойиб сатрлар! Тилу дилни сотганлар иймонни ҳам сотгайдур! Иймонини сотганлар Ватанни ҳам сотгайдур!
Офарин!
Билмам, дейму меҳмон ёки зўравон...
Таърифлар бетакрор".

Гуландом Тоғаева - шоира ва адиба: "Ҳар бир киши учун ўз она тилиси энг қизғаниб сақлайдиган ноёб қадриятдир. Зеро, одам бошқа тилда гапириб пулу давлат топса ҳам, аммо жони оғриса, бир яқинини йўқотса, ўз она тилида оҳ уриб, гирён қилади. Чунки она тилимиз бизга иймон қадар яқин ва суюнчлидир. Шу маънода Музаффаржон укамнинг қаламига мансуб ушбу шеър катта аҳамият касб этади. Бир нечта мавзулар борки, улар ҳақида ҳар қанча қасида ёзсанг арзийди. Она тили ҳам инчунун шундай. Музаффаржон ёзган бу битик ярим киноя усулида битилган бўлса-да, аччиқ ҳақиқатларга ишора бор. Собиқ шўролар даврида кечган ҳаётимиз тилимизнинг аянчли ўринга тушиб қолганини таърифлайдики, шоир ушбу шеър олдига қўйган вазифани уддалай олибди, дейиш мумкин. Муаллифга энди мустақиллик кириб келган йиллардаёқ битган бу она тилимизни шарафлаган қасида учун офарин деймиз. Шеърни бадиий санъат даражасида ўқиган устоз Раҳимбой Жуманиёзовга ҳам ташаккур айтамиз".

Амир Худойберди - шоир: "Она тилимиз ҳақида бугун асл ижодкорлар куюниб шеър, мақола ёзаяпти. Зеро тилимиз тақдирига асл фарзандлари асло бефарқ бўлмаган. Музаффарбекнинг ушбу шеъри юрагининг тубидан отилиб чиққани ҳар бир сатридан кўриниб турибди. Ижро ҳам мукаммал. Раҳмат шоирга ва жумладан бизга таъсирли қилиб етказиб берган Раҳимбой оғага!".

Зулфия Мўминова - шоира: "Айримлар, юрт осон боссин деб "меҳмон"... Бу қӯштирноқ ичидаги "меҳмон"лар уйнинг тӯрига ӯтиб "Тилингни йӯқот, менинг тилимда гапир", - деб ётиб олди.
Ҳали ҳам уларнинг кӯнглига қарайликми?
Келажак авлод нима дейди?
Шеърингизнинг мақсади катта".

Гулчеҳра Умарова - "Ўзбекистон адабиёти ва санъати" газетасининг бўлим муҳаррири: "Ўзига хос шеьр бўлибди. Тил борасидаги бошқа шеьрларга ўхшамаган шеьр. Табриклайман".

Моҳигул Назарова - Бухоро вилоят театрининг адабий маслаҳатчиси, адиба: "Тил ҳақида ниҳоятда гўзал шеър! Музаффар, енгил қочирим, киноя ва гўзал ташбеҳлар билан ёзган экансиз.Ички қофиялар маъно билан бирлашиб, чиройли шеърни ҳосил қилибди. Раҳимбой оға фақат ўзларига хос усулда шеърга безак бағишлабдилар. Ҳар иккингизга ҳам офарин!"

Санобар Фахриддинова - шоира: "Музаффаржон, ўзбек тилининг гўзаллиги ва бойлигини намойиш қилибсиз. Фикрингизни чиройли қофиялар ўйини тарзида талқин қилибсиз... Қойил! Ижодий ютуқлар ёр бўлсин, ука".
Раҳимбой ака ҳам ширали ўқибдилар. Раҳмат".