Сенсизман...

Дунё -дунё дардим бағримга босиб,

Ёлғизлик ғамини елкамга осиб,

Умид – юрагимни ямаган косиб,

Танҳо кетаяпман, кўз ёш – денгизман,

Нетай, қалбим етим – ҳамон Сенсизман!

Ҳаёт, осмонингда қанотсиз қушман,

Кимгадир орзуман ва ёки тушман,

Кимдир дўст билади, ким билар душман,

Бу алам, қайғулар аро тенгсизман,

Билганим – бу дунё армон, Сенсизман…

Койима, бунчалар андуҳи кўп деб,

Бу қисмат олови борим қўйди еб,

Дард, алам кўйлаги – тақдир берган сеп,

Кийганим шу бўлди, қара – енгсизман,

Ранглари заъфарон сомон, Сенсизман...

Моҳигул Назарова.